Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

ΠΑΡΕΛΑΣΗ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015



















Κατάθεση στεφάνου από τον πρόεδρο της Τ.Κ. Μελάνων, Ευάγγελο Βερύκοκκο


Κατάθεση στεφάνου Εθνικής Αντίστασης από τον σύμβουλο της Τ.Κ. Μελάνων, Γεώργιο Ξενάκη


Κατάθεση στεφάνου από το νηπιαγωγείο Μελάνων


Κατάθεση στεφάνου από το δημοτικό σχολείο Μελάνων





Ο σημαιοφόρος Δημήτριος Καπετανάκης

(Φωτογραφίες: Μαρία Βερυκόκκου)

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ 71 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΜΕΛΑΝΙΤΩΝ





Με τη δέουσα λαμπρότητα γιορτάστηκε και φέτος, Κυριάκή 18 Οκτωβρίου 2015, η 71η επέτειος της εξέγερσης των Μελανίτων αγροτών εναντίων των φράγκων γαιοκτημόνων για την ανακατάληψη των κτημάτων που έγινε την Κυριακή 15 Οκτωβρίου 1944.




Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία επιτελέστηκε στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού των Αγίων Αποστόλων η επιμνημόσυνη δέηση για τους πρωταγωνιστές της εξέγερσης.






Τον λόγο πήρε ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου κοινότητας Μελάνων Νάξου "Κούρος ο Έλληνας", Γαβρίλης Κονδύλης, ο οποίος έκανε μία ιστορική αναδρομή για τα γεγονότα της εξέγερσης.




Στη συνέχεια μίλησε ο Μελανίτης Αντιδήμαρχος Οικονομικών Υπηρεσιών, Αργύρης Ανεβλαβής, για τη σημασία του αγώνα και για το πως το Ελληνικό κράτος δικαίωσε τις προσπάθειες των Μελανιτών για την αναδιανομή των κτημάτων.




Το παρόν στην εκδήλωση έδωσαν ο Δήμαρχος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων Μανόλης Μαργαρίτης, ο Μελανίτης Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος Μανόλης Πολυκρέτης, ο πρώην Αστυνομικός Διευθυντής Κυκλάδων Κώστας Βασιλάκης, ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Μελάνων Ευάγγελος Βερύκοκκος και πλήθος κόσμου.








 Την οργάνωση της εκδήλωσης είχε αναλάβει ο πολιτιστικός συλλόγου κοινότητας Μελάνων Νάξου "Κούρος ο Έλληνας" όπου με πρωτοβουλία του Δ.Σ. του συλλόγου, πραγματοποιείτε κάθε χρόνο από το 2011 ως ελάχιστος φόρος τιμής στους πρωταγωνιστές της εξέγερσης. Στο τέλος της εκδήλωσης υπήρξε και το σχετικό κέρασμα στους παρευρισκομένους από το σύλλογο.








Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

Ρακιτζό



Ρακιτζό Γιάννου Βασιλάκη (Μέλανες)

Ρακή

Η ρακή είναι ένα ελληνικό αλκοολούχο ποτό το οποίο ξεκίνησε την πορεία του πριν από επτά περίπου αιώνες στα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Λέγεται επίσης Τσικουδιά ή Τσίπουρο ή Στροφυλιά. Σε άλλες χώρες, παρόμοια ποτά είναι η Ιταλική Γκράπα, το Αράκ της Μέσης Ανατολής και η ζιβανία της Κύπρου.
Η ρακή έχει τις περισσότερες φορές 36 με 45 αλκοολικούς βαθμούς.
Δεν πρέπει να συγχέεται με το ούζο, ποτό με διαφορετικό τρόπο παρασκευής.

Καζάνι


Ιστορία

Μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα η παραγωγή ρακής γινόταν αποκλειστικά "κατ' οίκον", δεν υπήρχε δηλαδή μαζική βιομηχανική παραγωγή. Από παλιά, ένα άχρωμο αλκοολούχο ποτό παράγεται και πίνεται κάθε χρόνο σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Είναι γνωστό με διάφορα ονόματα: τσίπουρο, αράκ, γκράππα. Αποστάζεται από τα παραπροϊόντα του κρασιού, σαν ο άνθρωπος να θέλησε να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο το αμπέλι. Η παραγωγή της ρακής χάνεται μέσα στο βάθος του χρόνου, λέγεται όμως πως ξεκίνησε τον 14ο αιώνα στο Άγιο Όρος από μοναχούς που διαβιούσαν εκεί. Με τα χρόνια εξαπλώθηκε σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, κυρίως στη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία, τις Κυκλάδες και την Κρήτη.
Ρακή ονομάζεται στην Ελλάδα το απόσταγμα από στέμφυλα. Παράδοση στην παραγωγή ρακής έχουν η Μακεδονία, η Κρήτη, η Θεσσαλία, οι Κυκάδες και η Ήπειρος.

Προετοιμασία Ρακιτζού

Πρώτη ύλη για την παραγωγή αποστάγματος είναι τα στέμφυλα (στρόφυλα), δηλαδή η μάζα που απομένει μετά την συμπίεση του σταφυλοπολτού, με σκοπό την παραγωγή κρασιού. Αυτή η μάζα αποτελείται από τους φλοιούς των σταφυλιών, τα γίγαρτα (κουκούτσια) ενώ περικλείει και κάποιο ποσοστό αζύμωτου γλεύκους (μούστου), γλεύκους σε ζύμωση ή και πλήρως ζυμωμένου γλεύκους (κρασιού). Γενικά, τα γίγαρτα αποτελούν το 3-6%, η φλούδα το 6-9% και η σάρκα το 75-85% αυτής της μάζας. Η σάρκα του σταφυλιού αποτελείται κατά 0,5% από στερεά συστατικά. Τα στέμφυλα, για να δώσουν αλκοολούχο απόσταγμα, θα πρέπει αφενός να μην έχουν αποστραγγιστεί εντελώς και αφετέρου να έχουν υποστεί αλκοολική ζύμωση, ώστε τα σάκχαρα του εναπομένοντος μούστου να μετατραπούν σε αλκοόλη. Το τσίπουρο μπορεί να παραχθεί από στέμφυλα που είναι ζυμωμένα και προέρχονται από ερυθρή οινοποίηση με μικρότερη ή μεγαλύτερη ποσότητα κρασιού. Ακόμη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στέμφυλα που ζυμώνονται ξεχωριστά, από τον κύριο όγκο του γλεύκους, τα οποία προέρχονται από λευκά σταφύλια, αλλά και από ερυθρά σταφύλια, τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ροζέ ή λευκού κρασιού με απευθείας συμπίεση.
Πρώτη ενέργεια για την παραγωγή αποστάγματος από λευκά αζύμωτα στέμφυλα είναι η ζύμωσή τους. Η ζύμωση διαρκεί περίπου 30 ημέρες, όταν τα στέμφυλα ζυμώνονται μόνα τους, και πολύ λιγότερο όταν ζυμώνονται μαζί με το μούστο. Κατά την πρώτη απόσταξη παίρνουμε ένα απόσταγμα (σούμα) που αποτελεί το 15 με 20% του αρχικού όγκου. Μετά το τέλος της απόσταξης, το υπόλειμμα απορρίπτεται. Στη δεύτερη απόσταξη γεμίζουμε τον άμβυκα (καζάνι) κατά 80-90% με σούμα. Πολλές φορές, το προϊόν που λαμβάνεται από την πρώτη απόσταξη καταναλώνεται χωρίς να υποστεί δεύτερη απόσταξη. Το διπλοαποσταγμένο τσίπουρο, όμως, είναι καθαρότερο και λεπτότερο σε άρωμα και γεύση.

Ρακιτζό

Στη δεύτερη απόσταξη είναι δυνατόν να προσθέσουμε αρωματικές πρώτες ύλες όπως κίτρο, γλυκάνισομάραθογαρύφαλλομοσχοκάρυδο και μαστίχα. Μετά τη δεύτερη απόσταξη αφαιρούμε το πρώτο 0,5 με 1 λίτρο. Έχει μεγάλο αλκοολικό βαθμό και αποτελεί την «κεφαλή» (πρωτοράκι). Κατόπιν συλλέγουμε την «καρδιά» η οποία αντιπροσωπεύει το 50% του αρχικού όγκου. Είναι το κλάσμα που περιέχει τα επιθυμητά συστατικά και το οποίο, αφού αραιωθεί για να επιτύχουμε τους επιθυμητούς αλκοολικούς βαθμούς, θα δοθεί στην κατανάλωση ως τσίπουρο. Το υπόλοιπο, την «ουρά», το συλλέγουμε και το τοποθετούμε στα στέμφυλα ή στη σούμα για να γίνει νέα απόσταξη. Καλός αλκοολικός βαθμός θεωρείται αυτός των 38-45% κατ' όγκο.
Η παρακολούθηση της απόσταξης θέλει μεγάλη προσοχή. Η θέρμανση του άμβυκα μπορεί να γίνει με ξύλα, κάρβουνο ή υγραέριο. Στην περίπτωση ξύλων ή κάρβουνου, η θέρμανση ρυθμίζεται ανάλογα με την τροφοδοσία και με την παροχή αέρα, ανοίγοντας ή κλείνοντας την πόρτα που βρίσκεται κάτω από την εστία. Οι ατμοί νερού, αλκοόλης και άλλων πτητικών συστατικών θα κατευθυνθούν προς τον ψυκτήρα και θα παραληφθούν ως απόσταγμα.

"Ξέστημα" καζανιάς

Ο σύγχρονος τρόπος παρασκευής τσίπουρου από βιομηχανικές μονάδες γίνεται με τη μέθοδο της κλασματικής απόσταξης -ασυνεχούς απόσταξης κυρίως-, όπου χρησιμοποιούνται υψηλής ποιότητας κατασκευής ατμοκάζάνα, πλήρως ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενα και ελεγχόμενα. Αυτό επιτρέπει την παρασκευή ενός πολλαπλά αποσταγμένου προϊόντος υψηλής ποιότητας, μειώνοντας τις ανεπιθύμητες ουσίες της απόσταξης στο ελάχιστο και επιτρέποντας στον παραγωγό να κάνει την επιθυμητή ανάμειξη μεταξύ κεφαλών,καρδιάς και ουρών.
H πώληση αποσταγμάτων για απ' ευθείας κατανάλωση ήταν απαγορευμένη μέχρι το 1988. Μόνο οι αμπελουργοί σε ορισμένες περιοχές είχαν το δικαίωμα να αποστάζουν και να εμπορεύονται, σε τοπικό επίπεδο, τα στέμφυλα, ενώ επιτρεπόταν και η πώληση του αποστάγματος σε εταιρείες παραγωγής οινοπνεύματος. Σήμερα, με την ψήφιση νόμου από το 1988 για την παραγωγή αποστάγματος στέμφυλων, επιτρέπεται η παραγωγή και διάθεση τσίπουρου σε όλη την Ελλάδα μόνο με ειδική άδεια. Το τσίπουρο αυτό φορολογείται, ενώ η διάθεση του μη εμφιαλωμένου (χύμα) αποστάγματος απαγορεύεται.

Παρασκευή

Η ρακή παρασκευάζεται με την απόσταξη στέμφυλων (ή στρόφυλα ή τσίπουρα) δηλαδή από τα ράκη (υπολείμματα) των σταφυλιών που μένουν μετά το πάτημα και την εξαγωγή του μούστου για την παραγωγή κρασιού. Επίσης είναι δυνατή η απόσταξη ολόκληρων των σταφυλιών, οπότε σε αυτήν την περίπτωση η απόδοση είναι μεγαλύτερη, ή και έτοιμου κρασιού. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο λευκά όσο και κόκκινα σταφύλια.
Κατά την απόσταξη προστίθενται κάποιες φορές στον αποστακτήρα, εκτός από τα στέμφυλα, διάφορες αρωματικές ουσίες, όπως κίτρογλυκάνισος, μάραθος κ.ά. ή στην Κρήτη φύλλα καρυδιάς. Ο γλυκάνισος είναι η αιτία του "ασπρίσματος" της ρακής όταν προστίθεται νερό ή πάγος.
Συχνά η ρακή αποστάζεται και δεύτερη φορά, αφού έτσι βελτιώνεται η ποιότητά του.

"Καρβουνοσιά"


Κατανάλωση

Αν και η ρακή (τσίπουρο) υπήρξε ανέκαθεν «οικιακό» ποτό, τις τελευταίες δεκαετίες αποτελεί είδος ευρείας κατανάλωσης σε ταβέρνες και άλλα σχετικά καταστήματα· εξάλλου, περίφημα είναι τα γνωστά τσιπουράδικα σε πολλές -κυρίως παραθαλάσσιες- περιοχές της Ελλάδας, τα οποία προσφέρουν τσίπουρο συνοδεία μιας μεγάλης ποικιλίας τσιπουρομεζέδων. Η ρακή σερβίρεται σε μικρά ποτήρια και καταναλώνεται κάποιες φορές σκέτο ως ηδύποτο, αλλά συνήθως σε συνοδεία με μεζέδες. Εκλεκτοί μεζέδες για ρακή θεωρούνται το ζαμπόνι, η ρέγγα, η σαρδέλα, οι ελιές, ο παστουρμάς, τα παστά και οι ξηροί καρποί (σύκα, σταφύδες, καρύδια κ.α.). Πολλές φορές προστίθεται στο ποτό νερό ή πάγος. Σε κάποια δε μοναστήρια οι μοναχοί υποδέχονται τους επισκέπτες με ρακή και ένα λουκούμι, ο συνδυασμός των οποίων χαλαρώνει τους μύες και προσφέρει ενέργεια. Επίσης είναι πολύ διαδεδομένη στα καφενεία, σε γιορτές καθώς και σε γάμους κατά την ετοιμασία του γαμπρού. Τις κρύες μέρες του χειμώνα οι κάτοικοι των ορεινών περιοχών συνηθίζουν να πίνουν ρακί που τη βράζουν με μέλι ή ζάχαρη για να ζεσταθούν. Συνδυάζεται άψογα με τηγανίτες με μέλι.

Έτοιμη για σερβίρισμα η ρακή στο καραφάκι

Στα περισσότερα τέτοια τσιπουράδικα (αντίστοιχα για το ούζο είναι τα ουζερί) η ρακή σερβίρεται σε καραφάκια των 250 ml, ή σε φιαλίδια των 25 ml, τα λεγόμενα εικοσπεντάρια. Χαρακτηριστική λαϊκή έκφραση ορμώμενη εξ αυτού είναι και το «πιάσε ένα 'κοσπεντάρ'», που δηλώνει παραγγελία για ένα φιαλίδιο των 25 ml. Ανάλογοι της παραγγελίας (αριθμός ατόμων, ποσότητα παραγγελίας) είναι και οι μεζέδες, οι οποίοι εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της οινοποσίας με «γαστρονομική πρόοδο»· αρχικά κάτι λιτό, όπως λίγο τυρί και ελιές, και σταδιακά όλο και πιο περίπλοκες γεύσεις, όπως μύδια σαγανάκι και καβουροκροκέττες.
Η όλη διαδικασία αποτελεί μια τελετουργία, ο σκοπός της οποίας για τον συνδαιτημόνα δεν είναι ούτε να μεθύσει, ούτε να χορτάσει, αλλά να παρατείνει την κοινωνική συναναστροφή και την ευχάριστη διάθεση στο μέγιστο δυνατό. Η όλη διαδικασία είναι μάλλον συνηθέστερη τις μεσημεριανές παρά τις βραδινές ώρες.

Νικόλας Βασιλάκης (Γαλέρης)

Το ρακιτζό είναι ένας τόπος κοινωνικής συναναστροφής αφού η πολύωρη αναμονή της απόσταξης γίνεται αιτία για μεγάλες συζητήσεις, πολιτικούς σχολιασμούς, ιστορίες από κυνήγια, παραλογές (αινίγματα), φαγοπότια με ψητά κρέατα, ρέγγες, γλυκοπατάτες και κυδώνια μέχρι και αυτοσχέδια γλέντια με όργανα.

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015

71 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΜΕΛΑΝΙΤΩΝ






Ο πολιτιστικός σύλλογος Μελάνων Νάξου «ΚΟΥΡΟΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ»
σας προσκαλεί την Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015,
στo προαύλιο της εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων στις Μέλανες,
μετά την θεία λειτουργία, να τιμήσουμε την εξέγερση των Μελανιτών
εναντίον των Φράγκων γαιοκτημόνων που έγινε στις 15 Οκτωβρίου 1944.
Απονέμουμε φόρο τιμής στους ήρωες αγρότες που επαναστάτησαν ενάντια
στο φεουδαρχικό καθεστώς αιώνων και γιορτάζουμε τη διπλή απελευθέρωση.

Για το Δ.Σ. 
Ο Πρόεδρος



Γαβριήλ Κονδύλης

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

Το Κιλελέρ της Νάξου


(η εξέγερση των κολλήγων των Μελάνων εναντίον των Φράγκων γαιοκτημόνων στις 13 Οκτωβρίου 1944)

Το 1944, τις μέρες της απελευθέρωσης, 123 χρόνια μετά την επανάσταση του 1821 και 34 μετά την εξέγερση των αγροτών στο Θεσσαλικό κάμπο (Κιλελέρ) εναντίον των τσιφλικάδων, εξακολουθούν να υπάρχουν στη Νάξο, και ιδιαίτερα στις Μέλανες, οι φεουδαρχικές δομές της φραγκοκρατίας του μεσαίωνα. Η κατάσταση αυτή μάλιστα επιδεινώθηκε στη διάρκεια της Κατοχής με την υποστήριξη των Ιταλών κατακτητών.

Μέλανες Νάξου 1960

Στα χωριά των Μελάνων η κατάσταση είναι αφόρητη και οι αγρότες-κολλήγοι στενάζουν κάτω από τον ζυγό των Φράγκων φεουδαρχών. Από τις αρχές του καλοκαιριού του 1944 τρεις άνθρωποι αρχίζουν να συζητούν την ιδέα κατάληψης των κτημάτων από τους καταπιεσμένους κολλήγους Μελανίτες και σχεδιάζουν την επιχείρηση όταν θα έρθει η ώρα. Είναι ο δάσκαλος του χωριού, Ιωάννης Μ. Κορρές, ο Πρόεδρος της κοινότητας Μελάνων, Φραγκίσκος Ανευλαβής και ο φοιτητής Δημήτρης Κατσώνης, ένας μορφωμένος νέος, γλωσσομαθής, από την Ζαγορά Πηλίου, με προοδευτικές ιδέες, που ήταν παντρεμένος στις Μέλανες. Αυτοί οι τρεις θα μυήσουν στην υπόθεση και άλλους χωριανούς, τον παπά του χωριού Στέφανο Βασιλάκη, τα μέλη της διοικούσας επιτροπής της κοινότητας Μιχάλη Φλεριανό και Στάθη Κορακίτη και πολλούς κολλήγους Μελανίτες.






Στις 12 Οκτωβρίου 1944 διαδόθηκε αστραπιαία σε ολόκληρο το νησί ότι φεύγουν οι Γερμανοί. Οι διοργανωτές της εξέγερσης εκτιμούν τότε ότι ήρθε η ώρα της υλοποίησης του σχεδίου κατάληψης των κτημάτων και αποφασίζουν να δράσουν.
Στις 13 Οκτωβρίου 1944, με το ξημέρωμα και ενώ στη Χώρα έχει αρχίσει η πολιορκία των Γερμανών στο κάστρο, ο Κατσώνης κτυπά τις καμπάνες της εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων. Στην αυλή της εκκλησίας συγκεντρώθηκαν 300 και πλέον χωρικοί (άνδρες, γυναίκες και παιδιά). 

                                        
      Ι.Ν. Αγίων Αποστόλων










Οι 300 με τη σημαία, που την κρατά ο Δημήτρης Κατσώνης, και τον παπά, τον δάσκαλο, τον Πρόεδρο μπροστά, φωνάζοντας το σύνθημα του ελληνοαλβανικού Μετώπου «Αέρα», ξεκινούν δυναμική πορεία προς το κτήμα Ντεμαρί, που ήταν το κέντρο των τσιφλικιών των Φράγκων, ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα, που βρισκόταν στην πλαγιά απέναντι από το χωριό.

Ντεμαρί
 Στην πορεία ακούγονταν κρότοι χειροβομβίδων, απομεινάρια της Ιταλικής κατοχής, που τις έριχναν για να εκφοβίσουν τους Φράγκους στου Ντεμαρί. Πριν πλησιάσει η πορεία προς του Ντεμαρί, οι Φράγκοι ένοικοί του καταφεύγουν έντρομοι στον Πύργο του Κουρουνοχωρίου για περισσότερη ασφάλεια. Η κατάληψη του κτήματος έγινε χωρίς δυσκολία. Από τους επικεφαλής ορίστηκε ομάδα περιφρούρησης του κτήματος, που το φύλαγαν πολλές μέρες.
Ελαιοτριβείο Ντεμαρί

                                       
              Πύργος Δελλαρόκα - Κουρουνοχώρι








Την επομένη, 14 Οκτωβρίου 1944, το μεσημέρι, συνεδρίασε η τριμελής διοικητική Επιτροπή της Κοινότητας Μελάνων και αποφάσισε να ζητήσει με υπόμνημα από τον Νομάρχη Κυκλάδων και την Εθνική κυβέρνηση, την απαλλοτρίωση της περιουσίας της Καθολικής εκκλησίας και του Καθολικού σωματείου «Τίμιος Σταυρός» και την διανομή της στους ακτήμονες αγρότες των Μελάνων.
Καλαμίτσια

 Εντωμεταξύ μια ομάδα ένοπλων Απεραθιτών ζωοκλεφτών επιχείρησαν να καταλάβουν τα Καλαμίτσια, το πιο εύφορο και μεγαλύτερο κτήμα της περιοχής, μαζί με το τεράστιο κτιριακό συγκρότημα παλιού καθολικού μοναστηριού που βρίσκεται σ' αυτό. 

Νίκος Κονδύλης

Ο νεαρός τότε Νίκος Κονδύλης τους αντιλήφθηκε και αφού προσπάθησε ανεπιτυχώς να τους διώξει, ειδοποίησε τους συγχωριανούς χτυπώντας τις καμπάνες των Αγίων Αποστόλων. Με τη βοήθεια στρατιωτών του Ιερού λόχου, που συμμετείχαν στην απελευθέρωση του κάστρου στη Χώρα της Νάξου, τους ζήτησαν να επέμβουν. Αυτοί τους συνέλαβαν, τους αφόπλισαν και στη συνέχεια τους μετέφεραν στις Μέλανες. 
Ο Μελανίτης Ιερολοχίτης Ανδρέας Ξενάκης

Εκεί οι κάτοικοι οργισμένοι τους αποδοκίμασαν άγρια και τους έδιωξαν κακήν κακώς. Μάλλον ήταν οι ίδιοι που είχαν κάνει την ίδια δουλεία το 1930, πληρωμένοι τότε από τον εκπρόσωπο του Πάπα, που ήθελε να βάλει στο χέρι την τεράστια περιουσία του καθολικού σωματείου "Αδελφότης Τιμίου Σταυρού".

Μέλανες Νάξου

Η εξέγερση εκείνη των Μελανιτών αποτέλεσε την απαρχή για την αναγκαστική απαλλοτρίωση 5.000 στρεμμάτων καλλιεργήσιμης κυρίως γης υπέρ των ακτημόνων αγροτών της περιοχής και ανάμεσα σε αυτά ήταν και τα εύφορα κτήματα του Σωματίου του Τιμίου Σταυρού και της Καθολικής εκκλησίας. Το σχετικό νομοθετικό διάταγμα ψηφίστηκε από τη Βουλή στις 3 Απριλίου 1947. Η εξέγερση εκείνη των Μελανιτών αγροτών μπορεί να χαρακτηριστεί ως το Κιλελέρ της Νάξου. Είναι ένα σπουδαίο ιστορικό γεγονός και μία σημαντική πανναξιακή επέτειος.
Ζήτω η διπλή απελευθέρωση των Μελάνων!

Επέτειος εξέγερσης 2012