Μου έχει τύχει πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής μου να νοιώσω έντονα ότι είμαι αχάριστος και να θέλω κι’ άλλα πράγματα για να με κάνουν ευτυχισμένο. Όποτε μου έχει συμβεί αυτό, για λίγες ημέρες συνέρχομαι και λέω στον εαυτό μου «πόσο αχάριστος είμαι με αυτά που μου έχει δώσει η ζωή» αλλά και πάλι ξεχνιέμαι. Φαίνεται ότι είναι μια κατάρα , οι άνθρωποι να θέλουμε πολλά πράγματα και άχρηστα μερικές φορές και να ξεχνάμε πολύ εύκολα.
Χθες το βράδυ, από τις 21.30 μέχρι τις 2.45 το πρωί μαζί με τη γυναίκα μου και μια παρέα από την ομάδα «Οργισμένοι» συνειδητοποίησα πόση χαρά μπορεί να δώσει σε έναν άστεγο ένα γιαούρτι ή ένα ζευγάρι γάντια ή ένα ζευγάρι κάλτσες ή μια κουβέρτα. Το είδαμε στα μάτια τους . Είδαμε αυτά τα μικρά πράγματα πόσο ευτυχισμένους κάνανε αυτούς τους συνανθρώπους μας, που κοιμούνται στο δρόμο μέσα σε κούτες. Χθες το βράδυ, ήμασταν πολύ ζεστά ντυμένοι αλλά κρυώναμε σκεφτείτε πόσο κρύωναν αυτοί οι άνθρωποι .
Χθες το βράδυ, συναντήσαμε παιδιά εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού που έδιναν κουβέρτες και ζεστό τσάι στους άστεγους. Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στα παιδιά.
Και ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στην ομάδα «Οργισμένοι» και στους φίλους της σελίδας μου που πήραν μέρος.
Πιστεύω ότι αυτή την περίοδο πολλοί Έλληνες δοκιμάζονται και περνούν πολύ άσχημα, όμως είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να βγάλουμε από μέσα μας τον καλό και φιλεύσπλαχνο εαυτό μας. Πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι μαζί. Ραντεβού για την επόμενη «βραδινή βόλτα στη πόλη» .
Να μας έχει ο Θεός καλά!!!
Αντώνης Βαρδής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου